Kalendarz szczepień dla dzieci
Szczepienia są najlepszą bronią w walce z niektórymi chorobami. Część zagrożeń czyhających na nasze dziecko można unieszkodliwić właśnie przy ich pomocy. Kiedy i na co szczepić dziecko?
SZCZEPIENIA DO PIERWSZEGO ROKU ŻYCIA
Już w ciągu pierwszej doby po urodzeniu dziecko musi zostać zaszczepione przeciw WZW typu B oraz gruźlicy. Gdy od tego momentu upłynie 6 tygodni, podaje się drugą dawkę tej szczepionki oraz pierwszą dawkę zastrzyku chroniącego przed tężcem, błonicą i krztuścem. Po 6 kolejnych tygodniach maluch otrzymuje drugą dawkę szczepionki. Podaje się również doustne szczepionki przeciwko pneumokokom i rotawirusom. Podana zostaje także pierwsza dawka szczepionki uodparniającej na polio.
Gdy dziecko skończy 5 miesięcy, należy przynieść je na kolejne szczepienie: trzecią dawkę szczepionki przeciwko tężcowi, błonicy oraz krztuścowi, jak również drugą dawkę szczepienia przeciwko polio. Wówczas podana zostaje też szczepionka doustna przeciwko pneumokokom i rotawirusom.
Po 6 tygodniach od poprzedniego szczepienia, dziecku podaje się trzecią, ostatnią dawkę szczepionki przeciwko WZW typu B.
SZCZEPIENIA DO DRUGIEGO ROKU ŻYCIA
13/14 miesiąc życia to odpowiednia chwila na kolejne szczepienie – tym razem przeciwko odrze, śwince i różyczce. Dziecku podana zostaje pierwsza dawka tej szczepionki, jak również czwarta dawka przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi oraz trzecia dawka szczepionki przeciwko polio. To też dobry czas na pierwszą dawkę szczepionki przeciwko ospie wietrznej, której drugą dawkę należy przyjąć po co najmniej 6 tygodniach.
Gdy dziecko kończy 2 lata, należałoby go zaszczepić także na WZW typu A i powtórzyć szczepienie po upływie około pół roku do roku czasu.
DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM
Sześciolatek musi otrzymać pierwszą dawkę szczepionki uzupełniającej przeciwko tężcowi, błonicy oraz krztuścowi, jak również otrzymać pierwszą dawkę przypominającą szczepionki na polio.
DZIECI W WIEKU SZKOLNYM
Po ukończeniu 7. roku życia, przychodzi czas na szczepionkę przeciwko gruźlicy. W wieku 10 lat zaś konieczne jest otrzymanie dawki przypominającej przeciwko odrze, śwince i różyczce, przy czym przebycie którejś z tych chorób nie sprawia, że nie trzeba się na nie szczepić – po 2 miesiącach od wyzdrowienia należy przyjąć dawkę przypominającą. Jeśli dziecko nie zostanie zaszczepione w wieku lat 10., można takie szczepienie wykonać w 11., 12. lub 13. roku życia.
MŁODZIEŻ DO 19. ROKU ŻYCIA
Gdy dziecko kończy 14 lat, te osoby, które uprzednio zostały zaszczepione podstawowo przeciw WZW typu B w ramach szczepień zalecanych lub obowiązkowych, nie muszą otrzymywać kolejnej szczepionki na tę chorobę - jej przyjęcie jest konieczne u niezaszczepionych.
W tym wieku wykonuje się również szczepienie przeciwko błonicy i tężcowi. Trzecia dawka przypominająca tej szczepionki powinna zostać podana młodemu człowiekowi w ostatnim roku jego pobytu w szkole, przy czym nie powinno się jej podawać wcześniej, niż po upływie trzech lat od ostatniego szczepienia.
